İstiklal Marşı, Mehmet Akif Ersoy tarafından kaleme alınmış, bestesi ise Osman Zeki Üngör tarafından yapılmıştır. Akif, o dönemin zor koşullarına rağmen kalemiyle milletin yüreğini ateşle yoğurmuş ve Türk milletinin özgürlük mücadelesini destanlaştırmıştır. Marşın sözlerinde yer alan “Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak, Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak...” dizeleri, Türk milletinin vatan sevgisini ve bağımsızlık mücadelesindeki kararlılığını yansıtmaktadır.

İstiklal Marşı'nın kabulü, yalnızca bir edebi eserin onaylanması değil, aynı zamanda Türk milletinin bağımsızlık mücadelesinin taçlandırılmasıdır. 1919’da başlayan Kurtuluş Savaşı, Türk milletinin her türlü zorluğa karşı verdiği direnişin simgesiyken, 12 Mart 1921'de kabul edilen marş, bu mücadelenin sesini tüm dünyaya duyuran bir marş olarak Türk milletinin bağımsızlık yolundaki kararlılığını pekiştirmiştir.

Marşın her bir dizesinde yer alan coşku, sevda, vatan sevgisi ve özgürlük mücadelesi, halkın ruhunda bir milletin tarihî kimliğini yansıtan ve onu dünyaya tanıtan bir anlam taşımaktadır. Her Türk vatandaşı, her gün bu marşı söylerken geçmişin kahramanlıklarını hatırlamakta ve geleceğe olan umutlarını güçlendirmektedir.

İstiklal Marşı'nın kabulü, ayrıca Türk milletinin kültürel mirasını, değerlerini ve bağımsızlık anlayışını sahiplendiğinin, bunları asla unutmadan gelecek nesillere aktarmaya kararlı olduğunun da bir göstergesidir. Marşın kabulü, Mustafa Kemal Atatürk’ün öncülüğünde verilen kurtuluş mücadelesinin, sadece bir askeri zafer değil, aynı zamanda bir milletin kendisini yeniden inşa etmesinin simgesidir.

Bugün, her 12 Mart’ta İstiklal Marşı'nın kabulü kutlanırken, Türk milletinin bir arada yaşama iradesi, vatanına sahip çıkma azmi ve bağımsızlık için verdiği mücadelenin anlamı bir kez daha hatırlanır. İstiklal Marşı, bir milletin kahramanlıkla, onurla ve birlik içinde yürüttüğü özgürlük mücadelesinin en güçlü sembolüdür ve her zaman hatırlanmalıdır.